"از صلابت ملت و ارتش و سپاه ما
جاودانه شد از فروغ سحر پگاه ما
صبح آرزو دمیده از کرانه ها
شاخه های زندگی زده جوانه ها
این پیروزی خجسته باد این پیروزی"

دیروز یکی از دوستام یهو شروع کرد پشت سرم این آهنگ رو زمزمه کردن. نمی دونم آخرین باری که شنیدمش کی بود. ولی یهو یه احساس غریبی تو دلم اومد. یه شادی خیلی عجیب. انگار از خاطره جمعی آدمها من هم تموم شدن جنگ رو یادم اومد، آزادی خرمشهر رو، و 22 بهمن رو. نمی تونم توصیفش کنم.
حس کمی جدید و نا آشنایی بود. خیلی عمیق تر از هر حسی که تا حالا به این اتفاق ها داشتم.