درباره انتخابات امریکا

چند روزیه که اوباما توی نظر سنجی ها عقب افتاده. البته هنوز توی تعداد رای های الکتورال جلواه. دلایل این عقب افتادن هم معرفی این خانم پیلین و سخنرانی های عوام فربیانه اشا و شل و ول بودم دموکرات هاس به نظر من. توی هفته گذشته من خیلی اعصابم خورد بود و نمی فهمیدم چرااینقدر برام مهم شده. از دیشب به این نتیجه رسیدم که انرژی اضافی ندارم صرف حرص خوردن واسه کشور های دیگه بکنم و بهتره انرژیم رو نگه دارم واسه حرص خوردن سر انتخابات ایران.
کم کم دارم احساس می کنم به هر حال اتفاق بدی واسه ایران نمی افته هر کدومشون بشن و یه سری ها هم معتقدن (و بر مبنای سابقه تاریحی این کشور می گن) که همه تابو شکنی ها رو آخرش حزب جمهوری خواه باید بکنه و دموکراتها هر کاری کنن فحش می خورن. شاید واقعا مک کین بهتر باشه برای ایجار ارتباط با ایران. مردم امریکا باید نگران باشن که رئیس جمهور بعدی ممکنه 3 تا قاضی دادگاه عالی رو انتخاب کنه و اگه مک کین رئیس جمهور بشه دیگه اکثریت محافظه کار ها از اینی که الان هست هم بالاتر می ره. اینکه چه بلایی به سر حق سقط جنین میاد و چه بلایی سر آموزش تکامل توی مدارس میاد و هزار مسئله دیگه چیزیه که اون رای دهنده های مستقلی که می خوان به مککین رای بدن باید حرصشو بخورن نه من. فقط دلم برای دنیا می سوزه با این رهبران جدید در ایتالیا و فرانسه و ایران و شاید امریکا به کجا می خواد بره....