از مرز 6 هفتگی که گذشتیم انگار یهو یه چیزایی عوض شد. الان دیگه وقتی باهات حرف می زنیم نگاهمون می کنی. گاهی یه صدایی از خودت در میاری. گاهی یه لبخند می زنی. گاهی تو صورتمون می خندی. وقتی امیر برات شعر می خونه انگار خیلی عجیب تر گوش می دی. با اسباب بازی هات انگار واقعا بازی می کنی و فقط اتفاقی نیست که دستات بهشون می خوره. و خلاصه، یه جوری انگار همه چی واقعی تر و دو طرفه تر شده... دوستت دارم...