برگشتیم.
زندگی باز کوچک شده و ساکت.
دلم برای خانه دو نفره مان که برای اولین بار از ایران بهش بر می گشتیم تنگ شده بود.
حالم خوب است و حضور مهمانی که از ایران آمده مغزم را مشغول می کند که خیلی دلتنگ نشوم.
این اولین روز کار اما یادآور دلیل دوری هاست و کمی دلخراش.


***
پ.ن. لغت دلخراش را تازه کشف کردم و انگار صدای زخم رو از توش می شنوم!