امروز در حین خوندن یه مقاله درباره آموزش علوم اجتماعی در امریکا و ارتباطش با "شهروند جهانی" بودن، یه دفعه به یه نتیجه جالبی رسیدم.
یادتونه ما ها که دبستان بودیم، وقتهایی که باید نقشه ایران رو می کشیدیم یا یاد می گرفتیم، اکثرا همسایه های مرزی رو در نظر می گفتیم. یعنی معمولا پیش نمی اومد فقط نقشه ایران رو وسط یه صفحه بکشیم. این به نظر من یه جورایی باعث می شه که آدم تصویرش از کشورش یه زمین جدای از دوروور نباشه. و ارتباط این تیکه زمین با دنیا هم تو ذهنش همزمان شکل بگیره.
در حالیکه نقشه های آمریکا بیشترشون فقط خود آمریکا رو نشون می ده. حداقل اونایی که من تو کتابهای درسی دیدم. و شاید این هم یکی از دلایلی باشه که اینجا اینقدر بچه ها در تشخیص همسایگی و "یکی از کشورهای دنیا بودن" مشکل دارن!