پنجشنبه، اردیبهشت ۰۷، ۱۳۹۱

کم کم هر از گاهی یه ارتباطات دو طرفه ای باهاش داریم. گاهی اگه با لبخند باهاش حرف بزنی بهت می خنده. گاهی آروم می شه و به حرفت، یا به آوازت گوش می ده. جلوی چشمش اگه چیزی رو حرکت بدی دنبال می کنه. حتی گاهی تغییر صدا رو هم دنبال می کنه. تقریبا دیگه می دونیم گریه گشنگیش کدومه، گریه آروغ داشتنش کدومه، و گریه نحسی خوابش کدوم. ساعتهای خواب در طول شبش داره طولانی می شه و الان تقریبا هر شب یه چهار ساعت می خوابه. ووسط همه اینا، مامان فردا داره می ره....

هیچ نظری موجود نیست: