اگه یه روزی روزگاری به یه آدم حامله برخوردین، سر جدتون هی نظر ندین که "ااا....پس چرا شکمت اینقدر کوچیکه؟"
آدم همینجوریش دست به نگرانیش خوبه تو این دوران. خورده فرمایشات دیگران هم درمورد میزان اضافه وزن ایده آل و شکل شکم ایده آل و قیافه حامله های قبلی که بچه سالم به دنیا آوردن رسما مثل اره برقیه که بکشن رو جمجمه اش.
اینکه قیافه من نرمال هست یا نیست رو دکترم باید تشخیص بده. نه مادر یک دانش آموزم که کلا هفته ای 2 دقیقه من رو می بینه وهمین امروز فهمیده من حامله ام. آخرشم که رس و راست بهش می گی این حرفها نگران می کنه آدم رو، مکالمه اینجوری تموم می شه:

- you know, it makes me worried a little bit when people say I am too small to be 6 months pregnant.
: Sorry, I gained 100 pounds and I am still trying to lose it after 7 years. So I have no sympathy for you.